Topdag op IJburg

Voor Blanche was het weer een topdag. Wandelen met haar favoriete mens en hond. Ze zijn in het Diemerpark een parkeerplaats aan het aanleggen. Dat betekent doordeweeks druk wegverkeer in de vorm van monstertractoren over de smalle, landelijk weg naar het park. Wij kruipen dan de berm in maar het blijft eng die immense wielen vlak langs je te zien rijden.

Altijd lachen met dit stel

In het weekeinde hebben we daar geen last van. Het zag er de hele dag dreigend uit, we hielden het echter droog.
Thuis zat Lulu op het randje bij de keuken. We hadden de godmother aller eenden een tijd niet gezien. Ik herken haar aan haar smetteloze witte befje (haar kinderen en kleinkinderen hebben witte befjes met donkere stippen), aan haar stem en aan haar brutale gedrag. Ze tikt tegen het raam alsof ze wil zeggen: 'Komt er nog wat van, ik wil eten.' Blanche wil het niet hebben en reageert met een heftig gekef. Ik was beneden aan het lezen en hoorde voortdurend: Snater, snater, kef, kef, kef, Blanche houd je kop. Steeds in dezelfde volgorde.  'Ze moet leren luisteren', zei onze hondenfluisteraar die zichzelf ook wel meneer Streep noemt. Hij zette haar een tijdje op de gang om af te koelen. Het enige dat werkt is de gordijnen dicht doen. Dus nu zitten we de hele dag in het donker want als de buurkat langs komt, ook heel brutaal, hij zit op het randje en staart met een doordringende blik naar binnen, dan wordt Blanche hysterisch. Als je haar corrigeert, valt ze je aan en bijt met die gemene tandjes. Even later likt ze schuldbewust onze tenen.

Over meneer Streep gesproken, die zit in de lift. Hij is al een paar kilo aangekomen, zijn huidskleur is gezond en hij wandelt af en toe met Blanche. Ook smeedt hij plannen (zonnepanelen op het dak) en is hij aan het knutselen. Als zijn conditie wat beter is, gaat hij in zijn auto, de Tazzari rijden. Hij is niet meer buiten adem en staat 's ochtends zingend op. Wat ook zo heerlijk is, het huis, de gordijnen, de meubels en onze kleding ruiken niet meer naar sigaretten. Dat geeft ons: Hans, Bob, Blanche en ik 5 jaar extra jaren want wij zaten natuurlijk gezellig de nicotine en teer in te ademen. Wie weet worden we wel 100. Afkloppen.

Meneer Streep zijn auto