Onze deurbel gaat niet van Trrring, trrring of Ding Dong maar als je aanbelt hoor je een soort kermismuziekje. Volgens HS´neef klinkt het als de tune van Emanuella. Nu heb ik slechts fragmenten van die film gezien maar ik kan me er iets bij voorstellen. Sylvia Kristel in transparante kleding die benaderd wordt door zo´n glad nietszeggend figuur die zogenaamd beeldhouwer is. (Als er aangebeld wordt zie ik dat beeld voor me)Doet de bewoner (ik) de deur open dan gaat de kitscherige kroonluchter draaien. Typische Streepconstructie, niets meer aan doen.
Vanochtend, zondag 7.30 uur, klonk tot 2 maal toe het vrolijke deuntje. Het is nog steeds wennen, wat is dat ook alweer? De telefoon, de magnetron? O nee, er belt iemand aan.
Ik trok wat kledingstukken aan en snelde naar boven. Voor de zekerheid keek ik eerst uit het raam. Je hoort de laatste tijd steeds meer over woningberovingen omdat winkels, postkantoren en benzinestations te goed beveiligd zijn. Maar er was niemand. In geen velden of wegen was er op de steiger een levend wezen te zien. Eigenaardig.
Toen ik de keuken inliep om een kopje Senseo te maken kwamen de meerkoetjes hoopvol aangerend. Ik merkte al eerder dat, als Bob voor het raam verschijnt, ze ook denken gevoerd te worden. Wij vinden dat alle meerkoeten op elkaar lijken, zij kunnen geen verschil zien tussen mensen onderling en andere dieren. Het zijn in ieder geval potentiele voeders, zo redeneren ze. De stakkers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten