Ik was weer wat dozen aan het uitruimen en vond de Lucy puzzel die mijn moeder al die jaren bewaard had. 50 jaar ofzo. Ik heb jaren geleden een verhaal geschreven over behangen. - Nooit zelf doen- zeiden mijn ouders. Dus huurde ze meneer Grubbe in.
Ik logeerde eens bij iemand. Ik was in slaap gevallen en werd wakker door zijn gevloek. Hij was de muren van een klein kamertje aan het behangen. Ik citeerde mijn ouders en dacht ook aan de Lucypuzzel uit mijn jeugd.
Ik logeerde eens bij iemand. Ik was in slaap gevallen en werd wakker door zijn gevloek. Hij was de muren van een klein kamertje aan het behangen. Ik citeerde mijn ouders en dacht ook aan de Lucypuzzel uit mijn jeugd.
Vanochtend stond ik met de doos in mijn handen te dubben: weggooien of niet? Wat zei de opruimcoach ook alweer. - Alles wat kapot is in de vuilcontainer. Ben je eraan gehecht, maak er een foto van- Nadat ik de hilarische behangplaatje van Lucy had gefotografeerd en de puzzel in de vuilniszak had gegooid, bedacht ik me. Misschien leg ik hem, plastificeer hem en lijst hem in. Als alle stukjes er nog zijn. De sentimentele waarde is dat het een cadeau was uit een gelukkige tijd. Het kan best zijn dat ik hem morgen alsnog weggooi.
(Ik hoopte deze keer de brief van Bob den Uyl terug te vinden. Ik doorzocht oude schriften, boeken, mappen, keek tussen kleding, overal. Vond van alles behalve De Brief )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten