De kaart van KootVandaag weer een doos met papieren doorgeploegd. Bob den Uyl was nergens te bekennen, wel brieven van professor Bastiaans maar dat is een heel ander verhaal. En ik vond de kaart van Koot die ik deze keer wel goed zal archiveren.
Het verhaal erachter is bekend, dacht ik, maar ik vertel het toch nog een keer:
Ik ging een keer naar de bioscoop, Alhambra op de Weteringsschans die nu verdwenen is. Het moet ergens in de jaren 70 zijn geweest. Ik stond voor het loket en was bijna aan de beurt toen er een echtpaar binnenkwam dat voor mij gelijk kaartjes bestelde, de rij negerend. Ik herkende Kees van Kooten en zijn vrouw. Het was de tijd van het Simplisties Verbond.
Via de VPRO stuurde ik Koot een briefje waarin ik schreef dat dit gedrag me wel erg tegen viel van een directeur van zo´n prachtig Verbond.
Ik kreeg bovenstaande kaart toegestuurd met de volgende tekst:
Mijn juffrouw Henriette de Korte
Sinds ik dat van dat van mij van dat van die rij van laatst in Alhambra van dat ik daar voor uw beurt ging (Dronken? Drugs?) doorkreeg van Bie, is het schaamrood niet meer van mijn kaken geweken en het zat er al op van direkt na mijn voordringen toen mijn vrouw, die wel opvoeding heeft gekend, mij al de huid vol siste, bemerkende mijn weerzinwekkend gedrang en gedrag. En wat heeft u aan excuses? Daar kan de schoorsteen niet van roken. Nee, ik mocht maar liever dood.
Uw Koot
Die is sterk, zeg. Ik kende het verhaal niet of was het vergeten. Mooi.
BeantwoordenVerwijderen