Werken in DE GELE ONDERZEEËR

Ons oude kluppie. JC (midden) kan niet alleen goed darten maar corrigeert teksten als geen ander. Wie heeft er een leuk baantje voor hem?

Maandag was de eerste dag bij mijn nieuwe werkgever, ook een krant maar veel journalistieker en dus onrustiger dan de buurtkrant. Bij de Dwars werkten we met ons vaste clubje van 5 man. Daarnaast leverden zo´n 35 vrijwilligers bijdragen. Dit blad, hoe zal ik het noemen, DE GELE ONDERZEEËR, heeft wel 15 vaste medewerkers. De één werkt 3 dagen, de ander 4 halve dagen, de volgende schrijft soms thuis. Er zijn eigenlijk niet genoeg werkplekken dus soms moet je wachten tot er een computer vrij komt. Het is een komen en gaan van voornamelijk mannen waarvan er een aantal nogal snel op hun pik getrapt is. Avo die in december is begonnen had me er al voor gewaarschuwd en eerlijk gezegd viel de eerste redactievergadering me mee. Een paar godverdommes die ook nog terecht waren. Voorlopig schrijf ik artikelen en help ik met de opmaak.

Ik bel regelmatig met JC, ex-collega en goede vriend, mag ik wel zeggen, die met zijn ziel onder zijn arm loopt. Hij was niet aangenomen bij DE GELE ONDERZEEËR en kreeg allerlei lullige baantjes aangeboden. Dat vond hij nog geeneens zo erg maar hij gruwde van de werktijden: 7.30 tot 16.00 uur. Hij heeft zich 10 jaar uitgesloofd bij de welzijnsorganisatie en ze nota bene veel geld bespaard en toch moest hij wieberen. Hij is nu 62 jaar, laat die man toch met rust dan kan hij me lekker helpen in de tuin, denk ik dan.

-We zijn verwend. zei JC vandaag. - Weet je wat ik zo mis?-zei ik,- de slappe lach- Alle collega´s die ontslagen zijn bij de welzijnsorganisatie waren bijzonder geestig. Als ik iets grappigs zei of ergens over zeurde, wisten ze me altijd te verrassen met een onverwachte reactie. Ook als we serieus en druk aan het werk waren, hoorde je uit de andere ruimte schaterlachen. Was Jo weer bezig.

Ik zie dat niet zo snel gebeuren bij DE GELE ONDERZEEËR. Daar gromt en bromt men meer. Het doet me een beetje denken aan de keuken van een restaurant waar getierd en gevloekt wordt maar waar men wel tevoorschijn komt met een heerlijk gerecht. Ze maken een uitstekende, professionele krant, dat moet gezegd.