dinsdag 7 juni 2011

Welcome to my world

Laatst stond het journaal aan en de nieuwslezer waarschuwde voor schokkende beelden. Het item was: wantoestanden in het slachthuis. Ik zapte natuurlijk direct weg maar kon niet voorkomen dat ik een koe zag in de slachtruimte die uitgleed en viel. Ik begrijp niet dat mensen daar met droge ogen naar kunnen kijken.
Toen ik mijn vroegere oppaskind tegen kwam met haar 2-jarig zoontje viel het me op dat de peuter zo triest keek. Ik kreeg hem niet uit mijn gedachten en huilde bij thuiskomst. Wat voor toekomst heeft dat ventje?, snikte ik tegen mijn huisgenoot. Ik ben bang dat ik te empathisch ben. Het is een soort Jezuscomplex, ik moet van mezelf het leed van de hele wereld oplossen. Niet normaal, lijkt me.
Je psychologische huid is verbrand, zegt dr. Phil tegen mensen die bij het minste geringste overstuur raken.Vooral bij kinder- en dierenleed. Zo was ik bang dat ik de dood van mijn lieve Josephine niet zou overleven. Ze werd volkomen onverwachts ziek en drie dagen later was ze dood. Ik heb drie dagen gehuild. Niet normaal, vond mijn collega. Toen zijn kat doodging was zijn vriend net zo aangeslagen als ik. Die man voelt ook alles dubbel zo erg.
Je moet wat ongevoeliger worden, zegt HK regelmatig. Op internet lees ik dat je niets aan overgevoeligheid kunt doen want dat is nu eenmaal je karakter.
Was ik vroeger ook al zo? Als mijn kleine zusje huilde, sneed dat door mijn ziel en snikte ik zachtjes mee. De wereld was nog klein en net te behappen. Nu staan we dag en nacht in contact met de hele aardbol en zie je al het onrecht dagelijks langs komen. Vandaar dat ik alleen tot rust kom op een eiland, in een hotelkamer die dagelijks wordt schoongemaakt. Dan heb ik zo min mogelijk zorgen. Daalt het vliegtuig bij Schiphol en zie ik op de grijze grond de auto's jachtig van A naar B rijden, dan denk ik, hier gaan we weer, ergernis, onrust en gepieker.
Dick Cavett zei tegen zijn vrouw nadat hij behandeld was met elektroshocks: Hier ben ik, ik behoor weer tot de levenden.
De normale staat van de mens zal, denk ik, gezonde onverschilligheid zijn. Voor gevoelige types dus alleen te bereiken met een flinke stroomstoot, vrees ik.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten