 |
| Kussen is verboden terrein |
Het is afgelopen met dat slappe gedoe. Ik liep vanochtend om 7:00 uur met Blanche te wandelen, liet haar eindeloos op het grasveldje dolen maar er kwam niets uit. Thuis zette ik haar in de kamer. Hup, gelijk op een kussen pissen.
We doen het nu zo. Elk uur naar buiten daarna in de bench. Niet meer het terras als toilet gebruiken en wel helemaal de huiskamer niet. HS had er gisteren mee naar beneden genomen. Ik zat in de stoel van de mondhygiëniste. 'Ze heeft gepoept en gepiest', zei HS toen ik weer thuis was. Op de keukenvloer.
's Nacht gaat ze zelf tevreden in de bench slapen. Overdag is het natuurlijk piepen geblazen als ze in haar hok moet en niet vrijelijk het hele meubilair aan flarden kan scheuren.
In het hondenboek las ik in het hoofdstuk Wennen aan de bench: 'Zet uw puppy in de bench maar haal hem er uit voordat hij gaat piepen.'Ik zet Blanche in de bench en verlaat de kamer. Ze piept maar na vijf minuten slaapt ze. Eindelijk resultaat van mijn consequente opvoeding. Nu nog het poepen onder de knie krijgen. Niet achter de bank of de tv, buiten, Blanche. Alwaar ik klaar sta met mijn poepzakje.
Ik kwam een klein meisje tegen in het winkelcentrum die mij hartelijk begroette. 'U bent die mevrouw van dat hondje, dat lieve, schattige hondje.'
Blanche's troetelnaampjes: Erwtje, Sweet Pea, Lucky Luke (ze heeft altijd een strootje in haar mond). Hans noemt haar: 'Het hondje'. Voorbijgangers: 'Wat een scheetje.' Vandaag maakte Blanche kennis met een echte Engelse bulldog. Zo een die sprekend op Churchill lijkt. Dat vond ze wel heel eng. Ik ook.
 |
| Zeg nou zelf, in de ogen van een chihuahua is dat Het Monster van Loch Ness |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten