Toen ik afgelopen vrijdag uit de trein stapte met Blanche, Amsterdam CS, grijnsde Midas Dekkers me toe. Op een poster. Midas, de anti-hondenman die altijd zo hoog opgeeft van katten. Hoe eigenzinnig ze zijn, onafhankelijk en altijd hun eigen gang gaan. Alsof dat getuigt van een hoge intelligentie. Ik denk eerder dat ze een beetje autistisch zijn. Nee, dan de hond. Blanche leert in 5 minuten een balletje te apporteren. Ze kent haar naam, ze haalt het balletje op en legt het voor mijn voeten neer. Probeer dat maar eens een kat te laten doen. Die begrijpt het hele concept niet.
Voor of tegen katten of honden zijn vind ik zo kinderachtig. Ben je voor de Beatles of de Stones, Ajax of Feijenoord? Voor Willem-Alexander of tegen enzovoorts.
Ik heb altijd katten gehad en dat ze niet luisteren, neem je op de koop toe. Je hebt verder geen kind aan ze. Ze vergen weinig onderhoud maar geven net genoeg gezelschap. Dat zo'n klein puppy mij gehoorzaamt, is een openbaring. Ik kan er, als ik wil, een circushondje van maken. De mogelijkheden zijn eindeloos. HS zei: 'Ze is zo klein, je kunt haar door een brandende donut laten springen. 'Komt dat zien. Dat de meeste honden allemansvriendjes zijn, is een twijfelachtige eigenschap (Hitler en Blondie) maar katten liggen ook op de schoot van de grootste griezels. Ach, het is appels met peren vergelijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten