Vrede

Een gehaktbal met oogjes, volgens HS

De rust in huis is teruggekeerd. Het was even een oorlogsgebied na mijn aankondiging dat ik een puppy op ging halen. Maar nu HS haar gezien heeft, vindt hij het wel grappig. 'Het is net een gehaktbal met oogjes', zei hij waarmee hij de vrede tekende. Blanche was wel een beetje geïntimideerd door die grote meneer. Ze werd zelfs verlegen.

Ik was niet van plan een joekel van een hond in huis te halen. Dit wilde ik Bob, HS en mijzelf niet aandoen. Een gezelschapsdier, had ik op het oog, een kleintje. HS zei verder:'Ik heb nog nooit zo'n klein hondje gezien.' Bob kijkt er naar en is een beetje ontstemd. Plotseling lijkt hij een Reuze Kater. Voorlopig laat ik de kleine alleen op de bovenste verdieping totdat Bob haar geaccepteerd heeft.

En dan valt ze opeens in slaap.

Blanche en ik zijn vanochtend al een paar keer buiten geweest. Er is aan de hoofdstraat een stukje gras. Ik stapte meteen in een drol. Blanche deed een plasje en huppelde met me mee. Op een gegeven moment ging ze op mijn voet zitten. Dat betekent, ik heb er genoeg van, til me op. Denk ik. Thuis raasde ze als een speelgoedautootje door de kamer. Ze heeft een flink stuk touw als speelgoed dat ze attaqueert en door elkaar schudt zoals een echte hond betaamt. Het is geen doetje. Ik heb er ook al een tijdje alleen gelaten nadat ze buiten was geweest. Ze ging niet jammeren maar heel tevreden spelen.


Ik ben zo blij met Blanche. Ik zorg er natuurlijk wel voor dat ik Bob niet verwaarloos.