Nog niet zo lang geleden was heel Nederland aan het juichen, nu rouwen we. Telkens die beelden van zogenaamde vrijheidsstrijders die tussen de overblijfselen van het vliegtuig lopen en af en toe een voorwerp oppakken, een knuffel, het moet voor de nabestaanden een nachtmerrie zijn die maar doorgaat. En dan die beelden van die lugubere trein met die idioten die het daar voor het zeggen hebben. Onverdraaglijk.
Blanche en ik begonnen de dag goed met een wandeling van bijna 2 uur door het Diemerpark. 'Zullen we naar de konijnen gaan?', vroeg ik aan haar. Dat voorstel viel goed, ze begon gelijk sneller te lopen. En ja hoor, daar zaten ze weer. Familie Konijn. Het was net of ik met een kind naar de kinderboerderij ging. Zo'n vrolijk smoeltje had Blanche.
Thuis smulde ze van de kipfilet en viel op de bank in slaap.
 |
| Zo, daar hebben we voorlopig geen last meer van |
 |
| Dat was van korte duur |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten