Oude bekenden

Wij voelden ons net zo tevreden als deze hond

Wat doe je als je tussen twee banen zit? Dan ga je uitgebreid lunchen. Ik had afgesproken met oud-collega´s en lieve vrienden J en HM. HM mailde gisteren dat hij een vervelend ongelukje had gehad. Hij was, grieperig, uitgegleden in de badkamer en had zijn neus gebroken. Ai, dat is pijnlijk. HM heeft wel vaker freakaccidents. Zo viel hij eens, tijdens een vakantie, bij het bergbeklimmen (een heuveltje) naar beneden. Verder gaat hij meestal fluitend en huppelend door het leven. J heeft ook haar ongemakken en loopt met een stok. Heel handig bij het oversteken of om vervelende stoepfietsers mee weg te meppen.

Wij hadden afgesproken in ons oude buurtje om de hoek bij de krant. Tegenover de plek waar Theo van Gogh is vermoord. Er zit daar een bruin café met terras. Ik herinner me dat één van onze medewerkers een stukje wilde schrijven over deze stamkroeg maar na één bezoekje zag hij ervan af. De uitbaters, een echtpaar, was van de ouderwetse Amsterdamse afzeikstempel. Niet te genieten. Die zaten natuurlijk al 40 jaar tegen elkaar aan te kijken.
Het was dan ook een aangename verrassing dat de tent was overgegaan in nieuwe handen. Gepimpt, schoon geschrobd en gezellig gemaakt. De bediening was vlot en vriendelijk en de lunchkaart was goed. We bestelden een BLT met guacomole op Hartoghbrood. Terwijl ik me had voorbereid op een klef kadetje. Het bord was versierd met een minizakje patat. Een leuk detail.
Tot onze vreugde zagen we M voorbij fietsen, zij heeft geweldige stukken voor de Dwars en Opzij geschreven. ´Joehoe`, riepen we. ´Meisjes!`, zei ze, blij ons te zien. Ze zegt ook altijd dingen als: ´Wie gaat er mee buiten spelen.´ Ze had even tijd om bij ons te zitten. Daarna moest ze weer verder want de agenda van de moderne gepensioneerde zit nokvol.