Zware tijden voor Bob

Het was noodweer maar Bob wilde perse naar buiten. Hier schuilt hij onder de kruiwagen

Bob begreep er niets van. De storm raasde om het huis, de regen kletterde tegen de ramen en de mast floot een monotone deun. Toen ik de voordeur van hem open deed waaide hij bijna het huis weer in. Teleurgesteld sjokte hij naar zijn poef en viel in slaap. ´s Avonds stond hij weer voor de deur te piepen. ´Nee Bob, het is noodweer, dadelijk waai je het water in en ik heb geen zin om je achterna te springen´, zei ik. Het is natuurlijk zinloos om een kat iets uitteleggen. Demonstreren is beter dus zette ik hem even buiten. Bob kan wel tegen een beetje water, dat heeft hij van zijn moeder, maar deze striemende regen was zelfs voor hem te veel. Hij vond een alternatief. Hij wilde perse op het terras waar de planten tot hun knieën in het water stonden. Toch vond hij een beschut plekje, onder de kruiwagen die we van de tuin overgehouden hebben. Daar heeft hij tot middernacht gezeten, starend naar de regendruppels en de zwiepende hoogspanningsmast. 

Compositie voor een hoogspanningsmast. Fúúúúút!