Het relaas van een gelukzoeker

Nieuwendam

25 april 2015

We waren dus gisteren in Amsterdam-Nieuwendam, Blanche en ik. Het is gezellig om met een hondje te reizen. Je kunt ongegeneerd hardop praten. Vanaf de bushalte was het nog een eeuwigheid lopen terwijl Blanche toch echt aan ieder grassprietje moest ruiken.

Uiteindelijk kwamen we in de oude kern van Nieuwendam, een Smurfendorp met kleine arbeiderswoningen. Elke straat liep in een halve cirkel. Het dorp ligt uiteraard aan een dam. Het had iets benauwendst, alsof je achter elk gordijntje werd gadegeslagen door bewoners die er al 70 jaar wonen. Geboren en getogen.
Het betreffende huis lag aan de buitenste ring aan de rand van een moderne doorgaande weg. Verhuizen staat op de tweede plaats qua traumatische gebeurtenis. Verhuizen van een moderne, lichte woning naar een kleiner pandje met buren boven en naast je, deprimeerde me zo dat ik tegen Blanche zei:' Kom, we lopen de Volendammerweg terug naar de bewoonde wereld. Het winkelcentrum.' Blanche vond alles best en interessant.

De voordeur bevindt zich in de poort

Een kwartier later haalden we opgelucht adem. Normale mensen. Een oud stel op de fiets, sigaret in de hand. Veel rokers nog daar in Noord. Jonge moslimmannen met baarden in lange jurken. Moslima's goed ingepakt achter de kinderwagen. De Gall & Gall, heel belangrijk voor voormalige havenarbeiders.En fijne ordinaire buschauffeuses. Zou ik daar gelukkig kunnen worden?

Wordt vervolgd


Volgende keer: de oudste wijk van Amsterdam-Noord, Volewijck. Daar bezoeken we de Binnenhofstraat.