Gisteren keek ik met stijgende verontwaardiging en verbijstering naar een documentaire over de beroemdste Tamildichteres Salma uit India.
In India worden moslimmeisjes na hun eerste menstruatie opgesloten in huis. Salma zat 25 jaar binnen en kon uit een klein raampje met tralies een stukje straat zien. Dat was alles. Ze werd op haar 14de uitgehuwelijkt waar ze zich hevig tegen verzette. Haar moeder veinsde een hartaanval zodat haar dochter uit schuldgevoel het huwelijk in ging met een of andere kerel uit het dorp. Toen het bedrog uitkwam heeft Salma jaren niet met haar moeder gesproken.
Salma wilde doorstuderen, in plaats daarvan zat ze in een gevangenis. Ze leefde een leven dat nergens naar toe ging. Ze baarde kinderen. Haar man was altijd boos en gewelddadig.
De echtgenoot: 'Als je jong bent ben je boos omdat je te klein bent. Als puber ben je boos door jaloezie. Ga je trouwen dan ben je boos door arrogantie en trots. Heb je kinderen dan ben je boos op hen. Dat is een natuurwet.'
Salma las alles waar ze haar handen op kon leggen. Voornamelijk kranten waarin de etenswaren van de markt verpakt waren Stiekem want, zo werd de meisjes wijsgemaakt, van lezen verlies je het geloof in Allah. Ze begon te schrijven en verstopte schriftjes onder het bed. Haar man vond die en gooide die weg. Daarna schreef ze stiekem op de wc op kleine papiertjes. Die werden ook vernietigd. 'Als jij blijft schrijven', zei haar man, ' gooi ik zuur in je gezicht. Of ik vermoord je in je slaap.'
Salma bleef schrijven tijdens haar 25-jarige gevangenschap. Vreemd genoeg smokkelden haar ouders de volgeschreven velletjes met gedichten het huis uit en stuurden ze op naar een uitgever. Haar vader beweerde: 'Het kind is te slim.' De uitgever wist dat hij iets bijzonders in handen had en wilde Salma ontmoeten. Voor het eerst mocht ze, gesluierd naar buiten. De uitgever :' Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen. Een drukke weg oversteken had ze nog nooit gedaan.'
Salma vertelt haar levensverhaal vrolijk lachend. Ze is nu niet alleen de beroemdste Tamildichter. Ze werd ook hoofd van het dorp en later minister.
Op de foto's van Salma als 14- jarige bruid, zie je een doodongelukkig meisje. Sommige moslimmeisjes proberen hun menstruatie te verbergen. Zodra de eerste bloeddruppel ontdekt wordt, is het leven buiten afgelopen.
Salma weigert buiten een boerka te dragen. Haar inmiddels volwassen zoon zegt tegen zijn moeder: 'Je maakt ons te schande. Vrouwen met een boerka dwingen respect af. Mannen zijn nu eenmaal tien keer sneller opgewonden dan vrouwen. Dat is wetenschappelijk bewezen.'
Salma is nog steeds getrouwd met dezelfde man. 'Ik kan wel vertrekken en alles achter me laten', zegt ze, 'maar dan eindig ik moederziel alleen.' Salma heeft een aantal kind huwelijken tegen kunnen houden. 'Bij moslims lukt dat niet want die hebben hun eigen wetten.'
Er is één scene in de film waarin Salma en haar dochter eten. Dat wil zeggen, Salma eet gulzig. De dochter weigert een hap te nemen. Misschien weet zij instinctief dat niet-eten ook de menstruatie tegenhoudt.
Ja hoor, islam is vrede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten