Grommen en bijten

Keffen wordt niet getolereerd, Blanche

Houston, we hebben een probleem. Ik gooi het gelijk maar in de groep.

Sinds kort gromt en bijt Blanche naar kinderen. Terwijl ze juist zo sociaal en lief was. De peuters en kleuters op Steigereiland hebben geen speeltuin. Ze rijden met stepjes, driewielertjes, autootjes, skelters met een rotvaart over de metalen steiger. Dat geeft een kolereherrie. Ik erger me er zelf ook aan. Sinds ze een keer buiten voor de deur heeft gezeten met Hans,terwijl die kinderen langs haar heen scheerden, is ze onvoorspelbaar geworden. Het buurjongetje is gek op haar en komt haar altijd aaien. Vandaag ook. Ze liet het eerst toe en toen viel ze hem volkomen onverwacht aan. Gelukkig niets ernstigs maar het arme kind schrok zich dood.

Vandaag nam ik Blanche mee in de bus. Er kwam een dame naast ons zitten, die ze niet tolereerde. Ik heb Blanche onmiddellijk op de grond gezet. Ben je nou helemaal besodemieterd. Daar hield ze zich kalm.

We waren in Amsterdam-Noord om een woning te bekijken. Ze hebben daar in het grote winkelcentrum èn een Action èn een Big Bazar. Maar dit terzijde.

Ik vroeg aan een hoogblonde buschauffeuse die net een rookpauze aan het nemen was: 'Weet je waar bus 37 stopt.' Terwijl ze naar een straat verderop wees, sprong Blanche enthousiast tegen haar op. 'Wat een lieverd. Ik heb een kortharige thuis. Die valt iedereen aan.' 'Vreselijk', zei ik, 'zij was altijd zo lief maar sinds kort gromt en bijt ze. Ik heb er zo'n hekel aan.' 'Ik vind het juist tof', zei de blondine. Dat kan natuurlijk ook, dacht ik, zal wel met je persoonlijkheid te maken hebben. Als jij zelf iemand bent die iedereen een grote bek geeft, dan wil je natuurlijk ook een 'assertieve 'chihuahua. Ik ben zelf een zachtaardig persoon dus die agressie van Blanche die ram ik er desnoods uit. Kutkeffertjes tolereer ik niet. Bob trouwens ook niet.